Ranowie

Ranowie, inaczej Rugianie (z niem.) albo Rujanie (w dial. rugijskim Rȯjane, Rāne^[1]), zachodniosłowiańskie plemię połabskie zamieszkujące we wczesnym średniowieczu od około VII wieku wyspę Rugię (połabskie Rana) i pobliskie ziemie na stałym lądzie między rzekami Recknitz i Ryck (obecnie Meklemburgia-Pomorze Przednie w Niemczech). Plemię miało dwie stolice: władyki świeckiego w Charenzie oraz żercy kultu pogańskiego boga Świętowita (połabski Svątevit czytaj swantewit) w Arkonie – jednym z najważniejszych sanktuariów Słowiańszczyzny zachodniej.